Zalipie (województwo małopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zalipie
wieś
Ilustracja
Chata przed Domem Malarek w Zalipiu
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

dąbrowski

Gmina

Olesno

Liczba ludności (2011)

739

Strefa numeracyjna

14

Kod pocztowy

33-263[2]

Tablice rejestracyjne

KDA

SIMC

0825686

Położenie na mapie gminy Olesno
Mapa konturowa gminy Olesno, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Zalipie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zalipie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Zalipie”
Położenie na mapie powiatu dąbrowskiego
Mapa konturowa powiatu dąbrowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zalipie”
Ziemia50°14′19″N 20°51′36″E/50,238611 20,860000[1]

Zalipiewieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Olesno.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnowskiego.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Zalipie[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0825692 Kozubiec część wsi
0825700 Nowiny część wsi
0825717 Stara Wieś część wsi

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[5]:

  • Zagroda Felicji Curyłowej nr 135, drewniana:
    • dom,
    • stajnia,
    • stodoła,
    • studnia.

Obiekt znajduje się na małopolskim Szlaku architektury drewnianej w Województwie Małopolskim[6].

Kultura[edytuj | edytuj kod]

Wieś jest znana ze zwyczaju malowania chat. Zwyczaj ozdabiania wiejskich izb kwiecistymi malunkami wywodzi się z końca XIX wieku, kiedy to mieszkanki wsi zaczęły dekorować wnętrza chałup kwiatami wykonanymi z bibułki, wycinankami i pająkami ze słomy wiszącymi u powały oraz malowanymi na ścianach kwiatami. Malowidła wykonywano także na zewnętrznych ścianach budynków, studniach i płotach. W Zalipiu znajduje się obecnie około dwadzieścia malowanych domów[7].

Zdobnictwo tego rodzaju występowało także w innych wsiach Powiśla Dąbrowskiego na terenie mieszczącym się w widłach Wisły i Dunajca po prawej jego stronie.

Prace zalipiańskich artystek znajdują się m.in. w Zagrodzie Felicji Curyłowej, która jest filią tarnowskiego Muzeum Etnograficznego oraz w Gminnym Ośrodku Kultury „Dom Malarek” w Zalipiu, powstałym w 1978. Z inicjatywy Muzeum Ziemi Tarnowskiej w Tarnowie, corocznie organizowany jest konkurs „Malowana Chata” organizowany w weekend po święcie Bożego Ciała, którego zasadniczym celem jest utrzymanie i rozwój tradycji zdobienia domów i budynków gospodarczych, charakterystycznymi motywami kwiatowymi[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 157722
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1584 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  4. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  6. Szlak architektury drewnianej w Województwie Małopolskim.
  7. Anna Bartosz, Kolorowe Zalipie, wyd. 5 popr., Tarnów: Muzeum Okręgowe, 2013, ISBN 978-83-62719-72-3, OCLC 883505389 [dostęp 2020-05-13].
  8. Gmina Olesno. Monografia, Tarnów: S-can Wydawnictwo Katarzyna i Dariusz Kobylańscy, 2015, ISBN 978-83-87785-87-1, OCLC 982603155 [dostęp 2020-05-13].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bartosz A., Bartosz A.: Kolorowe Zalipie. Informator turystyczny. Tarnowskie Regionalne Centrum Koordynacji i Obsługi Turystyki, Muzeum Okręgowe w Tarnowie, „S-CAN” Wydawnictwo s.c., Tarnów 2001. ISBN 83-87785-16-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]